Stop.

We zijn al een tijd in zee met een “EHS coach”. Zij is zelf ook gevoelig voor straling. Ze helpt al 23 jaar anderen hiermee om te gaan. En zij is nu super enthousiast over een therapie om de klachten te laten verminderen. Ze volgt het zelf al een tijd en ze zegt dat haar klachten zienderogen minder worden. Nou, dat horen wij dus graag, hier in huis! Hester is hier in januari ook mee van start gegaan.

Het gaat om het Dynamic Neural Retraining System, van Annie Hopper. Een hele mond vol, en wie beter om het uit te leggen dan Annie Hopper zelf. Maar je hoeft niet alle 62 minuten door te ploeteren. Ik zal je ook mijn samenvatting geven.

In mijn woorden

Hester herkende zich heel sterk in het verhaal van Annie Hopper. Niet alleen een heftige stralingsgevoeligheid, maar ook andere overgevoeligheden zoals voedselintoleranties en geur. De klachten hebben allemaal gemeen dat het om verstoorde zintuigen gaat. En daar is deze therapie op gericht.

Hopper stelt dat dit komt door een disfunctioneren van het limbisch systeem. Het limbisch systeem is te gevoelig afgesteld. Het vertelt je lichaam dat je in een constante staat van paraatheid moet zijn. Wanneer er kleine hoeveelheden giftige stoffen worden waargenomen, reageert het lichaam alsof dit een bijna fatale dosis is. In de natuur is het handig dat als jij in een levensbedreigende situatie zit, je zintuigen scherper worden. Het lijkt alsof Hester permanent in die staat verkeert.

Herkenning

Deze theorie herkennen we wel. Onze Leidse huisarts zei dat Hester haar zintuigen te gevoelig staan afgesteld. Een behandeling wist hij niet.

Een bevriend psychiater stelde dat de amygdala (onderdeel van het limbisch systeem) teveel stress hormoon af geeft. Haar advies was een antidepressiva om de amygdala tot rust te brengen. Dit overwegen we al een tijdje, maar de ervaring leert dat als er mogelijke bijwerkingen van een medicijn zijn, Hester ze allemaal voor haar kiezen krijgt. En dat kan bij een antidepressiva best heftig zijn.

Maar, beide theorieen komen overeen met Hopper haar verhaal, dat is bemoedigend. En de Annie Hopper methode klinkt een stuk minder heftig dan een antidepressiva. Tenminste, toen we in januari kozen voor deze therapie wisten we niet meer dan dat het een uur brain training / meditatie per dag zou kosten, voor minimaal een half jaar. Maar in ieder geval worden er geen gekke chemicalieen aan het lichaam toegevoegd.

Het dansje

Inmiddels zijn we een maand of twee verder. Hester heeft een driedaagse training gevolgd. Sindsdien doet ze trouw haar dagelijkse huiswerk. Ik zal proberen een beeld te schetsen.

Een belangrijk onderdeel is het herkennen en doorbreken van gedachten “loops”. Ingesleten patronen die haar in een staat van alertheid, en dus ziekte, houden. Als je zo’n gedachte kan herkennen, kan je hem ook stoppen. Wat Hopper aanleert is een gesprek met jezelf waarbij je je eigen gedachten tot de orde roept (“Stop, stop, stop.”). Vervolgens geeft je jezelf een compliment dat je deze negatieve gedachte in de kiem gesmoord hebt. Je beseft dat jij de baas over je gedachten bent, en dat je dus iets behulpzamers kan denken. Het eindigt met het triggeren van een positieve emotie door een fijne herinnering te herbeleven.

Je kan je eigen gedachten sturen. En daarmee kan je er zelf voor zorgen dat je meer positieve dan negatieve emoties ervaart.

De truc: neuroplasticiteit

Dat laatste is belangrijk. Je hersenen zijn zo gemaakt dat ze faciliteren waar je veel gebruik van maakt. Als jij vaak blij bent, dan maken je hersenen het je makkelijk om blij te zijn. Maar als jij een tijd lang gefrustreerd bent geweest, dan maken je hersenen het je makkelijk om die frustratie te blijven ervaren, ook al is daar geen noodzaak meer voor. Om dat te herprogrammeren moet je een tijd lang heel bewust met dit soort gedachten en emoties omgaan, totdat een nieuw patroon is ingesleten.

Dat inslijten werkt op twee manieren. Allereerst via de neurologische paden in je hersenen. De paden die het meest gebruikt worden, worden het best gelegd. De dikste bekabeling, zeg maar. Maar daarnaast werkt het ook op chemisch niveau. Positieve emoties activeren chemische reacties die de receptoren voor stresshormonen blokkeren. Van positieve emoties wordt je dus stressbestendiger.

In deze neuroplasticiteit zit de oplossing. Als er genoeg nieuwe gezonde verbindingen ingesleten zijn, zullen de fysieke klachten ook verdwijnen.

Hester’s aanpak

Hester zou Hester niet zijn als ze het niet een stapje verder zou brengen. In haar zoektocht naar gezondheid is ze ook Dr Joe Dispenza tegengekomen, en Vilna van Betten. Beiden hebben weer een interessante kijk op de samenhang tussen lichaam en geest, en Hester weet ze allemaal te combineren tot rituelen die haar dagelijks helpen. Ze is enorm geinspireerd ddoor de film “What the bleep do we know”. Hierin wordt uitgelegd hoe chemische processen getriggered worden door emoties, en ons lichaam daar weer op reageert.

Het onderwerp vindt ze machtig interessant, dus ze leest en beluisterd alles wat er over te vinden is, en schaaft zo telkens aan de oefeningen om ze beter bij haar situatie aan te laten sluiten. Ze leert zichzelf steeds beter kennen, komt patronen en overtuigingen tegen waar ze vanaf wil en heeft nu het gereedschap om daar mee aan de slag te gaan.

En… hoe gaat het nou?

Hester is heel gemotiveerd dagelijks haar oefeningen aan het doen. En gedurende de dag constant “loops” aan het doorbreken. Ze focust op wat er goed gaat, op het positieve.

Ze barst van de energie. Elke dag buiten sport oefeningen doen (waarbij ze mij vaak mee trekt). Meerdere keren per week yoga, van Yin tot Lach. Ze heeft laatst een podcast opgenomen. Ze heeft geduld met de kinderen (vaak meer dan ik), en is veel aan het genieten.

Haar gevoeligheid voor straling is nog niet noemenswaardig verminderd. Maar kleine overwinningen zijn er, en die vieren we. Als het genieten lukt, dan komt die gezondheid vanzelf. Da’s een hele fijne filosofie om te hanteren :)

Ze gaat hier niet alleen “beter” uit komen, maar positiever en authentieker. Kom maar op met die toekomst!

Addendum, september 2023

Inmiddels zijn we twee jaar verder, en alle voorspellingen uit 2021 zijn waar gekomen. Langzaamaan is de stralingsgevoeligheid afgenomen. Hij steekt nog af en toe de kop op in stress situaties, maar ze heeft de tools om er dan mee om te gaan, het wordt niet belemmerend. Bonus, ze is een veel sterker daadkrachtiger persoon geworden :)

De technieken die bij haar het meeste effect hebben gehad heeft ze samengebracht tot een eigen methode, genaamd de Feniks Metamorfose. Deze methode leert ze anderen ook aan in live trainingen en online, en het raakt ons beide telkens als ze iemand kan helpen die in een vergelijkbaar belabberde situatie zit als dat wij zaten. Benieuwd? Kijk op Gids in Heling.